Vijfde Gevoelens: We gaan je missen Sjakie!

Jacques Hoogterp; aanstekelijke lach. Mooie verhalen. Stond altijd voor je klaar. Frikadel speciaal. Trouw. Geïnteresseerd. Blond koppie. Voetbal. Wilhelmina SSS. Voetbalforens vanaf z’n tiende. Go Ahead Eagles. Trotse vader. Trouw fan van FC Zutphen 1. Wereldgozer.

Zomaar een paar van de sentimenten die ik oppikte toen het vreselijke nieuws dat Sjaak plotseling was overleden bekend werd, en insloeg als een bom bij de mannen van het Vijfde Gevoel. Want Sjakie – niemand die hem ooit Jacques noemde bij ons – was er één van ons. Sommigen van ons kenden hem al 50 jaar. En waar 99% van de jongens als ze verhuizen compleet uit het oog verloren worden wist Sjaak op z’n 10e dat een verhuizing naar Lochem geen enkele belemmering hoefde te zijn om ‘gewoon’ te blijven voetballen in Zutphen, bij ‘Willemina’. Oma woonde toch in Zutphen?

Dit verhaal heeft hij zelf ooit mooi opgetekend in het Vijfde Gevoel verhaal ‘Miskend Talent’. Elke vrijdagavond, en doordeweeks nog een keer voor de training, slapen bij oma aan de Tenierstraat, zodat ie z’n vriendjes op het Helbergen niet hoefde te missen. En vriendjes zijn we altijd gebleven. De laatste twee jaar was voetballen op het Ouwe Rottentoernooi er voor Sjaak helaas niet meer bij. Zijn gezondheid had een paar ‘tikjes’ gehad, en in 2023 was ie zelfs helemaal afwezig. Voor Sjaak zeer bijzonder, en helaas weten we nu dus dat dit ook in 2024 zo zal zijn. In den lijve dan, want de spirit van Sjaak zal er zeker zijn, en we zullen er meerdere op hem drinken. En we dragen natuurlijk de door Sjaak verzorgde en door een ringetje te halen tenues, want ook dat was Sjaak.

Sjaak werkte in het dagelijks leven voor Saucony, een ‘runnersmerk’. Een zekere mate van ironie die ook Sjaak zelf niet zal zijn ontgaan, want Sjaak was bepaald geen kilometervreter… Behalve voetbal was hij ook een fanatiek surfer. En als mijn geheugen me niet in de steek laat was het de liefde voor de surfsport die hem via de surfwinkel en latere sportwinkel in Lochem bij Saucony deed belanden.

Een jaar of 10 geleden stonden Sjaak en ik stom toevallig op dezelfde camping aan het Gardameer in Italie. We spraken een avond af met een paar flessen bier, en hebben de hele avond geouwehoerd, vooral over voetbal natuurlijk. We zaten op dat vlak bijna 100% op dezelfde lijn, dus het was vooral een prettig gesprek. En ook op 1.000 kilometer van Zutphen maakte hij zich dan zorgen over de ‘slechte bezetting op links’ van Zutphen 1. Maar ook natuurlijk met steeds weer die aanstekelijke lach.

En dat zijn zomaar een paar herinneringen aan deze fijne gozer. Een gozer die ons veel te vroeg is ontvallen. Graag wensen we Noa, Jan, Rianne en alle andere familie en vrienden heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. Vaarwel mooie vriend!

Ruud Jansen Venneboer
Wilhelmina SSS 1978 – 1993