Vijfde gevoelens

Onder de indruk

Er gebeurde veel in 1978. Het was het jaar van het WK in Argentinië, Bram en Freek, de UEFA Cup die PSV won in de finale tegen Bastia (Skiete Willy tegen Johnny Rep), Grease met John Travolta en Olivia Newton John. En veel, heel veel Abba. En Joop Zoetemelk werd weer eens tweede in de Tour de France. Ik was 10 toen ik begin dat jaar in het D2 van Wilhelmina SSS m’n eerste voetbalschreden zette. Het was winterstop en we trainden in de hal aan de Strawinskistraat. Trainers waren Dick Nijendijk en Bert Kruissink.

Alles op het gebied van voetbal was nieuw voor mij. Ik kwam uit een compleet voetballoos gezin en alles maakte dus indruk. Letterlijk alles! Het werd mij al vrij snel duidelijk dat we het met Wilhelmina SSS niet echt best voor elkaar hadden qua accommodatie en dus waren het vooral de uitwedstrijden die indruk maakten. Laat ik een paar voorbeelden noemen:

Velden met een tribune

Spelen op een veld met een tribune was altijd een indrukwekkend gebeuren. Er zat weliswaar nooit iemand op, maar dat maakte weinig uit. Hier in Zutphen was het vooral AZC dat indruk maakte, en niet veel later, nadat ze van de Mars naar het ‘Zuidveen’ verhuisden, Be Quick.

De treinen bij Hercules

Alhoewel de accommodatie van Hercules aan de Damlaan nog net een paar graadjes beroerder was dan die van ons aan het Helbergen, hadden zij wel iets wat niemand anders had: een trein die met grote regelmaat zo dicht langs het veld reed dat je ‘m bijna kon aanraken! Ik weet zeker dat menig Hercules jeugdteam regelmatig een goaltje meepikte omdat er op dat moment 11 spelers van de tegenstander naar weer zo’n Blauwe Engel stonden te kijken.

Keepers in een ‘Piet Schrijvers’ Adidas keeperstrui

Iedereen van boven de 40 weet wat ik bedoel. Zo’n ‘two-tone’ shirt, meestal geel of blauw, met een zwart stuk op de borst. Schrijvers was in mijn herinnering een van de eersten die hem droegen, maar op een zeker moment had elke eredivisie keeper er een. Als de keepert van de tegenstander er eentje had, of dat nou bij Be Quick, Almen of Socci was, je stond eigenlijk al met 1-0 achter voor de wedstrijd begon.

Teams waar alle spelers hetzelfde tenue droegen

Dit behoeft uitleg voor iedereen die, pak ‘m beet, 30 jaar of jonger is. Eind jaren 70 was de periode waarin voetballend Nederland massaal de Jansen & Tilanus shirts en broekjes achter in de kast smeten, en zich uitdoste in alles wat maar geen J&T was. Adidas shirtjes (lange of korte mouw) met de 3 streepjes, of iets met heel veel glans. Robey was geloof ik populair. Of natuurlijk een replica Nederlands 11-tal tricot. Het kon allemaal, maar zag er eigenlijk niet uit. Dus als je dan speelde tegen een team waar de regels qua tenue nog strak werden nageleefd dan was je eigenlijk wel een beetje jaloers. Duur Adidas shirt of niet.

En ten slotte:

Met alleen ons eigen team in een kleedkamer

Waaat? Hoor ik een hoop lezers denken. Maar lieve mensen, luistert: Op het Helbergen – dit was nog voor de nieuwbouw die achter de kantine een paar nieuwe kleedkamers toevoegde – hadden we met z’n allen precies 5 kleedkamers. Als het Eerste thuisspeelde waren kleedkamers 4 en 5 voor de ‘sterren’ van de club, en bleven er dus 3 over. Bij aankomst stond tenminste één team (some twee!) druk te douchen in JOUW kleedkamer, en moest je proberen een plekje te vinden tussen stapels tassen, kleren en handdoeken. En als je dan 105 minuten later weer binnenkwam was het omgekeerde het geval. En dat soms met twee teams die allebei tegelijk binnen kwamen, waardoor je in feite dus met zes verschillende teams in de poel des ellende zat die een Wilhelmina SSS kleedkamer heette. Wat een ramp elke keer weer. En je schaamde je rot richting tegenstander. Dus als je dan mocht spelen op het nieuwe Noordveen (Hercules) of Zuidveen (Be Quick), sc Brummen of Erica ’76 (ik noem er maar een paar), en je kreeg een hele kleedkamer toegewezen, wat was je dan blij.

Oh, en zei iemand ‘heet water in de douches’?

Nu weten jullie waar ik van onder de indruk raakte. Maar wat maakte juist op jou een onuitwisbare impressie? Weet zeker dat de lezers het graag horen!