De relatie met je bal

Je hebt verschillende ballen. Voetballen, Pingpongballen, tennisballen, jeu de boules ballen, skippyballen, stuiterballen, gehaktballen, biljartballen, kale biljartballen, korpsballen; en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Prop papier

Mijn eerste ervaring met een soort van bal was een grote prop papier met plakband er omheen. Mijn wedstrijden speelde ik in de woonkamer van de Schimmelpennincklaan 67 te Zutphen. De gladde parketvloer was het veld en de stoelpoten de goal. Ik leverde zelf het commentaar. Mijn enige tegenstander was Fili Pedro van het Lamslag of wel: Flippie. Flippie was een langharige teckel. Hij was van adel. Vlak voor etenstijd, als hij zijn hondenbrokken rook, veranderde hij in een beest. Een echte kuitenbijter. Flippie had dan geen echte honger maar ongelooflijke trek. Honger, dat hadden de uitgemergelde / verwaarloosde honden bij het vliegveld van een of ander eiland in Griekenland of Turkije.

Relatie

Een lekkere bal moet van je leren houden. Je bouwt een relatie op, in voor en tegenspoed. De bal moet niet van je weglopen, wegglijden of geen zin hebben. Dribbelen, de kapbeweging, de schijntrap, de dubbele schaar, de sleep; je moet het samen doen. Oefenen, oefenen en nog eens oefenen met veel doorzettingsvermogen en heel veel geduld. Net als een goed huwelijk.

Pompen

Pomp de bal goed op. Niet TE hard en niet TE zacht maar met gevoel. Je kan de bal met 2 vingers een beetje indrukken. Is hij te zacht, en je bent weer eens de ballenpomp en/of het ventiel kwijt, dan wordt het 9 van de 10 keer geen prettig samenzijn. Pomp je de bal te hard op en het stokje om hem iets zachter te krijgen blijft er in hangen, dan kan ik je ook verzekeren van een rotdag inclusief koppijn, met een kater toe van Zutphen tot Apeldoorn via Klarenbeek. Verwaarlozing of ouderdom bij een bal is ook geen pretje. Je bent op elkaar uitgekeken of hij wordt te zwaar, te rafelig, de regen gaat in de bal zitten. Hij voelt aan als een hele zware medicinbal. Eentje die veel te dik is en nodig op dieet moet. Of gewoon weg. En vooral aan het einde van het seizoen trappen we ze toch maar even helemaal af voordat we weer nieuwe ballen gaan/mogen bestellen.

Mijn favoriete bal

Geen ei in ieder geval (ga NOOIT op de bal zitten, je mag hem wel gebruiken als hoofdsteun). De favoriete plastic bal was de champion. Oranje met zwarte strepen. Deze was te koop bij de betere speelgoedwinkels. De andere plastic ballen, dat was 10 keer niks. Ze zeilden alle kanten op behalve de goeie. Mijn favoriete leren bal was de zwart-wit geblokte bal. Een bal met ballen. Hier was ik op slag verliefd op. Niet te glad, je zag het leer er vanaf, en hij rook heel lekker. Deze bal was een heerlijke vriendin waar je alles mee mocht, mits je er zuinig en geduldig mee omging. Bij een afwerkvorm op de training had je de zeikerd in als er iemand met jouw vriendin (bal) vandoor ging. Voelde als vreemdgaan.

Het geluid van een bal

Een trap van een bal kan een opwindend geluid geven. Hangt er natuurlijk wel vanaf hoe je hem raakt. Met de wreef kamde hij de dwarsligger, of je verzorgde een pass over 40 meter; dit gaf een mooier geluid dan het ordinaire gebral van een korpsbal of het onzinnige gediscussieer van een kale biljartbal inclusief bril.

Scheids

Mag ik de bal even voelen? Heel vaak waren het van die zaadballen, want ik speelde (Ha Ha) niet altijd op het hoogste niveau. Met dit monster wordt het vandaag niks, dacht je al. Een trucje was om de bal net voor de wedstrijd over de kantine heen te hengsten en dan snel je eigen bal voor de neus van de scheidsrechter te deponeren. Dit lukte natuurlijk niet altijd, want toentertijd had je ook al vrijwilligers die keurig de ballen terugbrachten.

Weet je nog?

Bal in de sloot. Met een soort van ballenhengel de bal uit de sloot proberen te vissen. Hengel natuurlijk net te kort. Met kleine en grote stokken de bal proberen de bal iets dichterbij te laten drijven. Heimwee hiernaar? Best wel!

Peter Kiezebrink

(Ik voetbalde ongeveer 4 jaar met mijn vriendjes bij Wilhelmina SSS, in de periode 1975 t/m 1979 (ik kan er een jaar naast zitten). Mijn bijnaam was toentertijd Rensenbrink! Daarna vertrok ik naar Den Haag. Mooie stad achter de duinen. De Schilderswijk, Lange poten en het… )

[block id=”16399″]

[gap]

0