Weer sterker na strijd! FC Zutphen MO13-2 – SJO MEC/Bredevoort MO13-1 Uitslag 1-4

Vooraf aan deze wedstrijd wisten we dat het een moeilijke pot zou worden. Onze tegenstander had namelijk met 5-1 gewonnen van de ploeg waar wij 2-7 van verloren hadden. Logischerwijs zou dat betekenen dat we vandaag met 3-12 zouden verliezen … nou ja, logisch? Wat ik bedoel is dat het in ieder geval lastig zou worden om een goed resultaat neer te zetten.

De meiden uit Winterswijk waren niet beangstigend groot, maar wel duidelijk tweedejaars. Een goed uitgebalanceerd team en één meisje die er ver bovenuit stak. Een team waar voetbal in zit en zeker één van de titelkandidaten.

Na enkele ‘last-minute’ wijzigingen in de opstelling, i.v.m. meiden die precies weten wat ze (niet) willen en een zekere trainer zonder ruggengraat, konden we na een vertraging van 20 minuten eindelijk beginnen aan de wedstrijd.

De vertraging kwam tot stand door het feit dat onze toegewezen scheids nog aan het fluiten was op het veld naast ons. Ergens in de planning liep iets niet goed. Er werd nog gevraagd of we eventueel zelf een scheids konden leveren, maar we besloten dat we dit Willem niet konden aandoen. Drie weken op rij fluiten, terwijl je verwacht ontspannen een wedstrijd van je dochter te kunnen gaan kijken, is iets teveel van het goede.

Vanaf het begin werden we flink onder druk gezet. Het was de eerste helft alleen maar verdedigen, tegenhouden en nog meer verdedigen. We hebben de eerste helft ook geen kans gecreëerd. Mede door de verdedigende kwaliteiten en de strijdlust in het team konden we de schade in de eerste helft beperken tot 0-1.

In de tweede helft kwamen we zelf ook af en toe aan aanvallen toe. Het was daarom jammer dat we vrij vroeg in de tweede helft op 0-2 achterstand kwamen. Toch wisten wij even later zelf een doelpunt te maken. Danisha kreeg de bal tussen enkele tegenstanders in de voeten en wist zich op wilskracht hier tussendoor te wurmen en vervolgens de bal in het doel te werken. 1-2.

Zou er dan misschien een stuntje in zitten?

Helaas scoorde de tegenstander zelf even later de 1-3. Ondanks dat we zelf niet meer scoorden mag de mooiste aanval van de wedstrijd niet onvermeld blijven. Over de linkerkant kwamen we op hoog tempo opstormen. Danisha die Marit aanspeelt met de rug naar de goal en Marit die hem gelijk terugkaatst op Danisha. Danisha nam de bal gelijk op de slof…helaas, op de lat.

Uiteindelijk werd het 1-4.

Ondanks de verloren wedstrijd voelt het niet als een verlies. De meiden hebben gestreden, voor zichzelf en voor elkaar, en zo hun eigen grenzen opgezocht en verlegd. Ze hebben laten zien dat je met inzet ook veel kan bereiken. Wie had verwacht dat er een levensles te halen is uit een potje voetbal.

Ik kan niet wachten op de les van volgende week.

Een (trotse) trainer

0