FC Zutphen. Onze club.
Tja, belofte maakt schuld (Bert bedankt). Meer dan een maand later, maar hierbij dan eindelijk toch het verslag van een zeer geslaagd weekend met de meiden van de MO17-1.
Ergens na de winterstop ontstond het idee onder de meiden om samen een weekendje weg te gaan.
De meest exotische landen en de meest luxe onderkomens werden voorgesteld. Uiteindelijk moesten ze met net iets minder genoegen nemen. Een weekendje Didam in een scoutinghut zou het worden.
Iets wat het hele seizoen nog niet gebeurd was, we waren zowaar compleet. 19 meiden, twee trainers en twee verschillende moeders die elkaar om de dag afwisselden. Ondanks de regen stond niks een leuk en gezellig weekend in de weg.
Vrijdagavond zouden we met een aantal auto’s en een transportbus die kant op rijden. De middag, eerder die dag, waren de trainers al even vooruit gereden om de sleutels in ontvangst te nemen en wat tenten en een caravan op te bouwen.
Ook werden er alvast wat spullen uitgeladen, waaronder een mega grote boom-box. Hier hadden we misschien heel even mee moeten wachten. De beheerder zag de box en wees ons vriendelijk, maar streng, op het huurcontract waarin staat dat er geen muziek gedraaid mag worden tijdens het verblijf. Oeps! Wie leest er überhaupt nog contracten? Iedereen is toch gewoon te vertrouwen.
We beloofden de beheerder dat we ons best zouden doen om het geluid zoveel mogelijk te beperken. Laten we zeggen dat dit bijna gelukt is.
De jeugd van tegenwoordig is misschien een beetje verwend en de leiding had daarom al een heleboel voorpret bij de gedachte hoe de meiden zouden reageren als ze zagen waar ze het weekend door zouden brengen.
Sommige meiden vertrouwden het al niet helemaal, want voor zo’n laag bedrag kan het toch nooit heel veel zijn. “Daar zit een luchtje aan.” Ze hadden helemaal gelijk…er zat letterlijk een luchtje aan.
Ze waren bezig geweest met de riolering en waren vergeten de putjes af te plakken. Gelukkig heeft een gemiddeld pubermeisje 10 busjes deo bij zich voor een weekendje weg. Het tijdelijke probleem werd daarmee al snel opgelost.
Het weekend werd ingeleid met een praatje van de trainer. De huishoudelijke mededelingen, verwachtingen en verplichtingen werden netjes allemaal behandeld. Net als bij het praatje voor de wedstrijden luisterde iedereen natuurlijk met de volle aandacht.
Didam lijkt zo’n vredig plaatsje, maar niets is wat het lijkt. Tijdens de dropping op vrijdagavond moesten twee groepen meiden op een afgesproken plek een Fc Zutphen shirt zoeken. Deze afgesproken plek was een parkeerplaats. Een verliefd paar in een auto werd ineens massaal omringd door 19 meiden met zaklantaarns. Ze wisten niet wat hun overkwam en hoe snel ze weg moesten komen.
Tijdens de nachtelijke wandeling werden de meiden blijkbaar ook nog lastig gevallen door vreemde mannen, maar meer weten wij daar niet van…(vervormde stem) “Hey, meisje”.
Vrijdagavond was het nog droog en er was een vuurkuil. Twee pyromanen hadden binnen no-time een vuurtje aan de gang. De marshmallows deden het goed. Ze deden het goed in haren, in kleding, onder schoenen en af en toe werden ze ook gegeten.
Spelleidster Sanne zorgde dat het spel Weerwolven in goede banen geleid werd. Hiervoor was wel wat geduld nodig (welcome to our live).
De eerder genoemde boom-box werd goed gebruikt dit weekend. Er waren zelfs microfoons bij en ik kan zeggen dat er heel wat zangtalent rondloopt in ons team. We hebben volkszangeresjes, Spaanse rapsters, Nederlandse gangsterrapsters en…gelukkig maar…”normale” muziek zangeressen.
Ook werd er flink op los gedanst. Ik zag nog een roeiboot voorbij komen, een polonaise, hiphop, hakken en gewoon dom op en neer springen. Oftewel, de sfeer zat er goed in.
Moeder Judith had voor de zaterdagochtend het perfecte middeltje om 19 puber meiden, en helaas hun trainers, wakker te krijgen. Een X-core lesje. Hoe zwaar kan zoiets nou zijn?
In mooie gekleurde (lees: foute) outfits mochten de trainers laten zien dat ze nog aardig fit zijn…in ieder geval de eerste 2 minuten.
Voor diegene die het niet kennen. Deze workout is een ultieme core training (de kern van rug-, buik- en heupspieren) met behulp van een XCO-Trainer (een metalen buis die zand bevat).
Op de maat van de muziek werd het zand alle kanten opgeschud. Sommige meiden konden er geen genoeg van krijgen en deden er zelfs nog een tweede sessie achteraan. Zo begon de dag dus goed.
Waar de trainers nog aan het herstellen waren van de ochtendgymnastiek, bereidde de meiden zich voor op een lange wandeling.
Eerder deze maand hadden de trainers de omgeving “lopends” verkend en de dropping en een fotospeurtocht voorbereid. Het blijkt dat Arno niet alleen op het veld de meiden tactische aanwijzingen kan geven. Op iedere foto wees hij de meiden keurig de weg. Dat hij dit goed deed, bleek vooral uit het feit dat alle meiden weer terugkwamen.
Er waren twee groepen met allebei hun eigen speurtocht (gespiegeld).
Bij iedere foto stond ook een letter en bij bepaalde letters moest er gezocht worden naar iets te eten of te drinken. Als de teams aan het einde netjes al het afval bij een trainer hadden ingeleverd, kregen ze nog twee extra letters. Van al deze letters moesten ze dan een zin maken en als de zin goed was, kregen ze een aanwijzing met waar de prijs verstopt was.
Het ene team had binnen 10 minuten de zin gevonden en het andere team… is nu nog aan het puzzelen.
Blijkbaar waren sommige meiden nog niet moe genoeg. Ze wilden graag afgezet worden in Didam en zouden dan zelf teruglopen naar ons onderkomen. Toch weer een paar kilometer.
Het idee dat ze winkels kunnen bezoeken maakt veel goed. Het blijven toch meiden en blijkbaar kan zelfs Didam die winkelbehoefte dan vervullen.
Rond 16:00 kwam Appie een barbecue en vlees brengen. Het vlees was erg lekker…op het moment dat het gaar was tenminste. Je moest wel even geduld hebben en de vraag die vaak gesteld werd was…”is deze al gaar?” Al met al smaakte het prima. Ellis ontplooide zich als een echte BBQ pro. Aan haar geheugen mankeerde ook niks. Maakt niet uit waar de stukjes vlees naartoe verhuisden, zij wist precies van wie welk stukje was.
Een fijne vent die Appie, alleen jammer dat zijn mobiele pin het niet deed. Het ritje naar Zevenaar leverde wel wat bakjes paté op. Naar zeggen waren deze erg lekker.
De BBQ was amper afgelopen of een groepje meiden smeekten om Sushi. Moeder Fieke offerde zich op en zorgde dat de meiden Sushi konden afhalen in Didam.
De poortwachter deed intussen zijn naam eer aan…wachten bij de poort. Het terrein is namelijk goed afgesloten met twee slagbomen en een poort over een lengte van ongeveer 1,5 km. Niemand komt er dus zomaar in…en uit.
Natuurlijk heeft iedereen zijn geheimpjes en feitjes. Tess was al weken bezig om van alle teamgenoten (en trainers) alle smeuïge geheimpjes te ontfutselen. Deze zouden dan verwerkt worden in een quiz.
In Kahoot hadden Tess en Nina een leuke quiz in elkaar gedraaid. Er kwam van alles langs. Ik heb een geheimhoudingsverklaring moeten tekenen en ik mag dus geen namen noemen. Laten we zeggen dat niet alle meiden zo lief en braaf zijn als dat wij denken.
Een kleine greep uit wat er langskwam. Er is iemand die Donald Duck heeft ontvoerd, iemand die vreedzame bedoelingen van een jongen beloonde met een blauw oog, iemand die een zwaar gewonde date aan zijn lot overliet om op tijd thuis te zijn voor het eten (eten gaat nu eenmaal altijd voor), twee meiden die met steen-papier-schaar bepaalden wie een jongen mocht kussen en dan was er ook nog een mafkees die de IJsselbrug in brand heeft gestoken.
Zoals gezegd mag ik geen namen noemen (voor het juiste bedrag weten jullie me te vinden).
Na de quiz werd er nog veel gedanst en gezongen. Er kwamen zelfs nog wat vader-dochter duetten langs. Een aantal meiden leken onvermoeibaar. Zijn die conditietrainingen toch ergens goed voor geweest.
De begeleiders besloten rond 01:30 hun tent of caravan op te zoeken. De moeders mochten om de beurt in de caravan slapen en de trainers sliepen ieder in een eigen tent. De ene trainer had de zaakjes iets beter voor elkaar dan de ander. Waar de één sliep op een dun matje, sliep de ander op een dubbel luchtbed met een topper er overheen. Blijkbaar zijn ook niet alle tenten waterdicht.
De zondagochtend stond in het teken van opruimen, schoonmaken en uiteindelijk vertrekken.
Enkele meiden hadden nog voldoende energie over om hierbij te helpen. Er zaten er ook een paar tussen die zich probeerden te verstoppen. Zelfs één die speciaal een concert had geboekt om niet te hoeven helpen met opruimen.
Beheerder Noud was tevreden over hoe we de hut hadden achtergelaten en zo gingen we uiteindelijk langzaam maar zeker terug naar Zutphen.
Dit geweldige weekend was niet mogelijk geweest zonder de hulp van een aantal ouders. Daarom een dankwoord aan hen.
Alle rij ouders bedankt. Bedankt voor het brengen, ophalen en droppen.
Fieke en Judith bedankt dat jullie je nachtrust hebben willen opofferen en toezicht hebben gehouden. Fieke bedankt voor de Sushi breng/haal service. Judith bedankt voor de ochtendgym.
Bert en Alja bedankt voor alle inkopen, regelen van een bus, helpen inrichten en schoonmaken.
Als laatste willen we alle meiden bedanken voor een onvergetelijk weekend en een onvergetelijk seizoen. Succes en veel plezier volgend seizoen in de MO20.
Een trainer
65
Trainingsschema seizoen 2025 – 2026
Mike Cyubahiro maakt overstap naar vv Dieren
Johnatan Opoku terug bij FC Zutphen
FC Zutphen. Onze club.
© FC Zutphen 2025
