De MO15-2 trein een halt toe geroepen

Uut Noaberschap Ontstoan

De tegenstander van vandaag had alleen nog verloren van Longa, waar wij volgende week tegen moeten, en gezien hun andere uitslagen wisten we dat het een zware wedstrijd zou worden.
Het opzoeken van het juiste adres was nog even verwarrend. UNO ’21 en vv Reünie zijn blijkbaar één en dezelfde club. Eén van de leidsters vertelde dat alleen de jeugd gefuseerd is en die draagt dus de naam UNO ’21 (Uut Noaberschap Ontstoan). Blijkbaar zijn er vijf verenigingen in de buurt en die hebben, door de vergrijzing in het gebied, individueel niet voldoende jeugd. Mooi dat het zo kan en weer een mysterie opgelost.

De scheidsrechter was er één van de oude stempel. Blijkbaar had hij al een tijdje niet meer gefloten. Hij vroeg ons naar de specifieke regels van de jeugd in deze leeftijd. Het was inderdaad wel duidelijk dat hij niet gewend was om jeugd te fluiten, hij floot behoorlijk streng. We weten in ieder geval dat we nog een beetje moeten trainen op de inworp.

UNO ’21 MO15-1 vs Fc Zutphen MO15-2

Met de inmiddels beroemde yell lieten de meiden weten wat ze zijn en wat vandaag de bedoeling was.

Met vier wissels waren we bijna op volle oorlogssterkte. Helaas moest Floor al na 10 minuten uitstappen. Ze had nog steeds last van haar voet.

Na een kleine 10 minuten kwamen we op voorsprong door een schot van Sophie dat voor de goal langs zou gaan. Gelukkig stond Mila goed opgesteld en wist de bal binnen te schieten.

Naast de goal kregen we eigenlijk weinig kansen, terwijl onze verdediging het best druk had. Imke keepte een fantastische wedstrijd en moest vaak in actie komen. Iedereen telde een bal van UNO al, maar op het laatste moment kon Isa nog haar voet voor de bal zetten. Een beetje tegen de verhouding in konden we dus rusten met een 0-1 voorsprong.

In de rust werd er nog even gevraagd om iets meer inzet van de meiden (wie de schoen past…). Ook werd er wat gemopperd op elkaar en tegen de scheids. We hebben even duidelijk gemaakt dat er alleen positief gecoacht mag worden en dat ze anders terug naar huis moeten lopen. Ik heb begrepen dat ze inmiddels thuis zijn aangekomen.

Ondanks de voorsprong merkte je aan de meiden al een beetje dat het niet helemaal lekker ging.

Na de rust hebben de meiden een gelijkmaker nog een 20 minuten kunnen uitstellen. Daarna ging het snel. Een kwartier later stond het 5-1 en hadden we onze eerste nederlaag te pakken. Dit kwam bij veel meiden hard aan en het verdriet was duidelijk af te lezen van de gezichten. Ze hadden natuurlijk al een tijdje geen tegenslagen meer gehad en misschien speelde de druk van het bovenaan staan ook wel mee. Daarnaast waren ze slechts 15 minuten verwijderd van een overwinning. Al met al was de teleurstelling goed te begrijpen.

We hebben nog een aantal wedstrijden te gaan, nog zes om precies te zijn, en er is dus nog van alles mogelijk. Bovendien hebben we na volgende week de top zes gehad en volgen er wellicht wat makkelijkere wedstrijden. Hopelijk staat er dan iets minder druk op en kunnen we weer met zijn allen genieten van het voetbalspelletje. Winnen is leuk, maar plezier staat voorop.