blok-oranje-rood

De MO15-2 speelt super eerste helft

blok-oranje-rood

Na de fantastische doordeweekse wedstrijd in ’s-Heerenberg, die met 3-6 gewonnen werd, mochten we zowaar 3 dagen later alweer een wedstrijd spelen. Wat een geluk.

 

[gap]

MO15-2 aangevuld

Het leek ons een leuk idee om een keer alleen met onze eigen meiden een wedstrijd proberen te spelen, maar het lot besliste anders en zo moesten we toch weer spelers lenen. Ons geluk was dat de MO15-3 hun wedstrijd eruit had gegooid i.v.m. teveel geblesseerden en zo konden we weer 2 spelers lenen. Jahnesta en Marley hielpen ons uit de brand. Voor Marley was dit inmiddels al de derde keer dat ze meedeed. Ze heeft al meer minuten gemaakt dan sommige meiden in ons team. Bovendien heeft ze tot nu toe nog iedere keer een doelpunt gemaakt…benieuwd of dat vandaag ook weer het geval is.

Een hele wedstrijd

We zagen enkele geschrokken gezichten toen we vertelden dat iedereen in principe een hele wedstrijd zou spelen. We hadden één wissel in de vorm van Nina. Nina zou in geval van nood kunnen invallen. Dat was uiteindelijk twee keer nodig, één keer na een botsing en één keer door vermoeidheid omdat een zeker iemand voor de wedstrijd er al een werkdag op had zitten. Wel top dat Nienke had geregeld dat ze er bij kon zijn.

Een scheidsrechter van niveau

Met nog 12 minuten voor aanvang van wedstrijd kwamen de meiden van Gendringen ook het veld op. Ze hadden geen tijd voor een uitgebreide warming-up, maar ze waren er tenminste. Onze meiden waren al bang dat er niet gevoetbald kon worden. Ze hadden na woensdag de smaak te pakken en waren hongerig naar meer.
Onze scheidsrechter van vandaag was dezelfde scheidsrechter die dames 1 ook altijd fluit. Op zich wel logisch, want wij zijn namelijk minstens zo goed. De wedstrijd werd ook vandaag weer goed geleid. Een applausje voor scheidsrechter Mike.

Een levende kleedkamer

De wedstrijd was amper begonnen of we kregen al een hagelbui te verwerken. Je zag de damesbenen steeds roder worden. Uiteraard voetbalden ze gewoon door…het zijn geen watjes.
Over het weer gesproken. Je wist soms niet of je een paraplu of bidon moest pakken. Met al die weersveranderingen moest er regelmatig van kleding veranderd worden en omdat er over het algemeen geen kleedkamers langs het veld staan hadden de dames zelf iets bedacht. Een levende kleedkamer (zie foto).

Een trainersdroom

Wat ik de eerste helft zag is bijna met geen woorden te beschrijven, maar ik doe het toch. Iedereen was rustig aan de bal, de duels werden gewonnen, strijd werd geleverd, er werd goed overgespeeld, verdedigers kapten heel simpel hun tegenstander uit, er werd goed vrijgelopen, mooie steekpasses en iedereen was super positief. Mijn trainersdroom kwam uit. Ik had er gewoon tranen van in de ogen…het kunnen ook regendruppels/hagelstenen geweest zijn.

Uit een corner van Marley belande de bal via een eigen speler in het doel van Gendringen. We waren amper 5 minuten onderweg. Er werd ook nog een goal van Marley afgekeurd wegens buitenspel. We hadden verder nog behoorlijk wat kansen in de eerste helft. Als ik dan toch ergens over moet klagen, was het eigenlijk alleen dat we meer goals hadden moeten maken in de eerste helft. De tweede helft zou hierdoor namelijk nog behoorlijk spannend worden, maar zover was het nog niet.
Lynn wist gelukkig in de eerste helft onze voorsprong nog te verdubbelen door met haar chocoladebeen de bal in de verre hoek te schuiven.

Iedereen was het er over eens dat het een geweldige eerste helft was, zelfs de scheidsrechter gaf zijn complimenten. Na de stroopwafel konden de meiden niet wachten om het veld weer op te kunnen. De scheids riep ze nog na…”ik heb nog 10 minuten! Ik heb mijn koffie nog niet op.”

 

1 op 1

De tweede helft begonnen we niet zo scherp en Gendringen wist daardoor ook al snel te scoren. 10 minuten voor tijd maakte Gendringen zelfs de gelijkmaker. Ondanks de tegenslag lieten de meiden zich niet uit het veld slaan en werd er nog goed strijd geleverd. Hierdoor wisten we 5 minuten voor tijd toch weer de voorsprong te pakken. Marley prikte met een bekeken puntertje de 3-2 binnen en hield zo ook haar gemiddelde van 1 op 1 bij de MO15-2 in stand. Het was nog 5 minuten billenknijpen, maar uiteindelijk was daar dan het eindsignaal.
6 punten in 4 dagen is een mooi gemiddelde.

De meiden zitten in een lekkere flow. Komende zaterdag spelen we niet en hopelijk kunnen ze deze flow meenemen naar de wedstrijd tegen de ongeslagen koploper op 23 april. Ik kan me voorstellen dat Dinxperlo zich al een beetje zorgen maakt…en terecht.

Een trainer

Vind ik leuk 9