Meiden MO13-1 sluiten af in stijl

Zelfs een vreemd seizoen moet waardig afgesloten worden en als een team opgesplitst wordt, vraagt dat om een extra bijzondere afsluiting. Volgens mij is dat goed gelukt.

[ux_image id=”23752″]

[gap]

De dag bestond uit twee delen, drie als je het eten meetelt. ’s Ochtends een oefenwedstrijd en ’s middags een activiteit op het water.

MO13-1 vs Team familie

Onze meiden hebben hun sportiviteit niet van een vreemde. Op de vraag, of er ouders/familieleden bereid waren om een wedstrijd te spelen tegen de meiden, werd massaal gehoor gegeven. Zes moeders, vijf vaders, twee broers, een zusje en een oom vormden de tegenstander voor deze afsluitingswedstrijd. Het waren er veel meer geweest als een slaapfeestje en corona geen roet in het eten hadden gegooid. De meiden waren hier niet van op de hoogte en waren in de veronderstelling dat we een oefenwedstrijd zouden spelen tegen de MO13-2. Toen bekend werd dat we tegen team “Familie” zouden spelen, werd in één keer van alles duidelijk. Een moeder in sportkleren die aangeeft te gaan hardlopen, wat ze normaal nooit doet. Een oom die spontaan aangeeft even een wedstrijdje te komen kijken. Ineens valt alles op zijn plaats.

Team familie ging goed van start. Coach Bert (vader Imke/Nina) had een duidelijk strijdplan bedacht, namelijk één doelpunt meer maken dan de meiden. Ze kwamen met dit plan al vrij snel op een 0-2 voorsprong. Bas (vader van Lotte) liet zich regelmatig zien met flitsende acties en scoorde de 0-1. Wij weten nu ook van wie Charlotte het scorende vermogen heeft. Haar moeder Astrid bleef uiterst koel voor de goal en maakte de 0-2.
Geen paniek! We wisten dat dit kon gebeuren. Dat effect heeft de geur van gras (zelfs kunstgras) op mensen die niet gewend zijn om te voetballen. Als jonge honden renden de ouders achter de bal aan, maar wat ze vergeten waren…zo jong zijn ze niet meer. Toen de ouders uitgeraasd waren, en hun tongen ongeveer ter hoogte van de schoenen hingen, begonnen de meiden aan hun eigen spel.
We kregen eerst een penalty na een overduidelijke overtreding. Het is dat er geen scheidsrechter was, anders had Bas kunnen vertrekken. Mila schoot de penalty heel professioneel in het hoekje, daar had Engeland nog iets van kunnen leren. Zelfs keeper Willem (vader Danisha) kon deze niet stoppen.
Charlotte wist vervolgens zelfs met haar pols in het gips twee keer te scoren. Dat ziet een trainer graag. Meiden die ten koste van alles willen voetballen.
Sophie liep regelmatig haar vader Gerko en oom Paul er uit. Na één van haar rushes wist ze ook te scoren. Trainer Marc, die ook met de meiden meedeed, liet ook nog even zien dat zijn trainerskwaliteit niet uit boekjes komt en dat hij zelf ook een aardig balletje kan trappen. Met een mooie lichaam schijnbeweging zette hij de keeper op het verkeerde been en wist zo te scoren.
De mooiste goal van de ochtend werd uiteindelijk gemaakt door Wilco (vader van Nikki L.). Een hoge voorzet werd uit de lucht in één keer in de kruising geschoten.
De meiden wonnen uiteindelijk terecht met 5-3. Op een iets te lange onderbreking na verliep alles erg leuk en heeft iedereen het naar de zin gehad. Helaas lukte het niet om Jort door de benen te spelen, sorry Bert. Hij had zijn zoon dit graag een tijdje willen inwrijven.
Veel ouders vroegen al…”wanneer gaan we weer?” Er komen vast nog wel eens vrije zaterdagen langs, misschien valt er dan weer iets te organiseren.

Suppen is super

’s Middags stond er suppen op het programma. Erg sneu was dat juist Aukje, die zich hard gemaakt had voor deze avontuurlijke activiteit, er niet bij mocht zijn i.v.m. een melding van het bron en contactonderzoek. Ook Lieke daardoor dus niet. Raffaela was er ook niet bij, zij had zelf Corona.

De gezellige gebroeders Pot, geen onbekende familie bij de club, hebben samen het bedrijfje “Sup@Zutphen” opgericht. Vanuit een fantastische achtertuin verhuren ze suppen waarmee je direct de mooie rivier de Berkel op kan.

Ondanks dat je alle kanten op kan, hadden de meiden al direct besloten om de grote gracht op te gaan. Iedereen begon op de hurken, maar uiteindelijk kreeg iedereen voldoende vertrouwen om te gaan staan. Dit vertrouwen resulteerde natuurlijk steeds vaker in een plons. Waar iedereen in het begin nog een beetje huiverig was om nat te worden, waren ze even later aan het zwemmen en in het water aan het duiken. Zelfs de leiding moest het ontgelden. In sommige gevallen was daar niet eens hulp voor nodig en vielen ze uit zichzelf in het water.
Na de grote gracht wilden de meiden het tunneltje onder de Overwelving door. Na veel schreeuwen en kruipen is dit uiteindelijk iedereen gelukt. Blijkbaar hebben we geen meiden met claustrofobie, want dit tunneltje was daar uitermate geschikt voor geweest.
Na een avontuur met een dode rat zijn we uiteindelijk omgedraaid en terug gevaren.
Het afhandelen van de betaling duurde ongeveer net zo lang als het suppen zelf, maar ook dat was uiteindelijk gelukt. Er is ook nog een poging gedaan om het suppen te filmen. Zie hier het resultaat.

[ux_video url=”https://youtu.be/4ipvqPrqQls”]

Honger!

De buikjes waren nu wel toe aan iets te eten. Sylvia had voor ons gereserveerd bij de Eetwinkel op de overwelving, waar we even daarvoor nog onderdoor waren gevaren.
Dat je van suppen trek krijgt bleek wel weer. Er was bijna niks over, vooral voor iemand die altijd gewend is alle restjes op te eten is dat erg jammer.
Na het eten hebben de meesten nog even een ijsje gehaald bij Jolink. Daar vandaan is een ieder naar huis gekeerd. Ik vermoed dat Nikki L. als eerste thuis was (haar moeder woont namelijk tegenover Jolink).

The end

Al met al een erg leuke dag en een waardige afsluiting van het seizoen en een periode samen voetballen. Jammer dat niet iedereen er bij kon zijn, maar we hebben wel gemerkt dat dit in deze tijd een utopie is. We blijven elkaar allemaal zien op het veld, ook al is het dan misschien niet meer in hetzelfde team.
Zorg dat jullie fit blijven en voor nu allemaal een fijne vakantie.

Een trainer
[ux_gallery ids=”23748,23749,23750,23751,23753,23746,23747,23743,23744,23745,23757″ style=”none” depth_hover=”2″]

0