blok-oranje-rood

Wilhelmina SSS: hi ha hondelul

blok-oranje-rood

We hebben inmiddels ruim 20 Vijfde Gevoelens columns achter de rug. En als er één thema duidelijk naar voren gekomen is, is het wel dat het Wilhelmina SSS van de jaren ’70 en ’80 vooral een nadrukkelijk Christelijke vereniging was. Voetballen deed je op zaterdag, op pupillenkamp werd gebeden voor elke maaltijd, de spelers gingen naar de Willem van Oranje, Prins Claus, Prinses Beatrix en Prinses Juliana School en daarna naar het Baudartius. En als er zich iets voordeed wat ‘niet klopte’, dan trok er iemand aan de bel, ongeacht of dit de eigen club misschien wel ten nadele kwam (weet je nog Peter Kiezebrink?).

Ik begon bij de club in 1978 en heb dit allemaal meegemaakt. Het was net na ‘Eli Voskamp Gate’. Een verhaal waar een aantal oud eerste spelers in een recente podcast nader op in zijn gegaan. Maar waarbij ze volgens mij de details niet helemaal volledig naar voren brachten. Want volgens mij speelde er toen nog meer: Eli Voskamp was namelijk ‘anders’. Hij reed in een grote Amerikaanse slee, kende het Zutphense ‘nachtleven’, en deed nog veel meer ‘dat God verboden had’. En in het gereformeerde bestuur van Wilhelmina SSS in die tijd was dat denk ik een groot doorn in het oog. Wie het weet mag het zeggen.

Eind jaren ’70 / begin jaren ’80 speelde Wilhelmina SSS natuurlijk op het Helbergen en ons vlaggenschip speelde vooral 4e klasse. Tegenstanders waren onder meer de CJV’ers, SSSE, SVDW ’75, Zelos en Gazelle Nieuwland. Inderdaad, clubs die geen van allen nog als zodanig bestaan. Trainers gingen bij de naam Maurits en Barten en we hadden een ongelooflijk snelle spits die Albie Bolt heette. Nee lieve mensen, Usain Bolt was toen nog niet geboren. Plus, onze Albie was blond!

Maar even terugkomend op dat ‘nette’: ik zal nooit vergeten dat we in die tijd met een hele groep pupillen vaak naar het eerste gingen kijken. We zaten dan meestal achter het doel en onze voornaamste bezigheid was om de doelman van de tegenstander af te leiden. We deden dit doorgaans erg subtiel en konden zo onze gang gaan. Maar lievelingsactiviteit #2 was het uitschelden van de scheids als we van mening waren dat ie tegen ons floot. ‘Hi ha hondelul’ was de uiting die we waarschijnlijk eerst op Studio Sport hadden gehoord. En dat was een eenvoudige kreet om gezamenlijk lekker te schreeuwen richting de man in het zwart.

Lang duurde dit echter nooit, want binnen enkele minuten na het aanheffen van deze poëtische kreten baande zich toenmalig voorzitter Klaas Kluin richting ons groepje met een duidelijke en dringende mededeling: als we er niet meteen mee stopten dan zouden we achter het doel vandaan moeten. Want ‘dergelijke kreten’, daar deden ‘we’ niet aan bij Wilhelmina SSS

Ja ja, CVV Wilhelmina SSS: een christelijke en vooral enorm beschaafde club. De fusies die we sinds die tijd zijn aangegaan met het bijna even nette (maar ook wel net weer wat ondeugender) Hercules (want als Katholiek had je natuurlijk altijd nog het biechten als af- en uitlaatklep), en daarna ‘arbeidersclub’ SV Zutphen, hebben de club gelukkig weer nadrukkelijk midden in de samenleving geplaatst.

En dat is denk helemaal geen gekke zaak. Hi ha hondelul!

Ruud Jansen Venneboer

(Lid van Wilhelmina SSS tussen 1978 en 1993, sinds die tijd woonachtig in Engeland, maar altijd ‘Fan op Afstand’ gebleven.)

[block id=”16399″]

[gap]

Vind ik leuk 0