Vijfde gevoelens

Voetbal als olie

Ik prijs me gelukkig met een flink stel mensen om me heen die ik vrienden mag noemen. Een aantal ervan ken ik al sinds ik een klein ventje was. En dat is best bijzonder! Wij hebben samen één ding gemeen: we hebben allemaal jarenlang met elkaar gevoetbald. Waren we nu nog steeds bevriend geweest als dit laatste niet het geval was? We zullen het uiteraard nooit zeker weten, maar dat voetbal de olie is geweest van onze vriendschap is denk ik onontkenbaar.

Natuurlijk was er meer dat ons bond. Zoals al eens mooi beschreven in een eerdere Vijfde Gevoelens (Eenheidsworst, door Mark Mol), kinderen die in de verzuilde jaren ‘70 opgroeiden hadden veel gemeen: je ging naar dezelfde school, dezelfde clubs, onze ouders kenden elkaar, en broers en zussen waren vaak vrienden van de broers en zussen van JOUW vrienden. Een klein wereldje inderdaad. Maar toch, als ik terugdenk aan de vriendjes met wie ik toen speelde, en wie daarvan er nu wel of niet nog een rol spelen in mijn wereldje, dan kom ik toch weer uit bij voetbal. Voetbal als olie.

En ik zie het ook in contacten buiten de directe vriendenkring: een meer dan gemiddeld aantal ervan heb ik te danken aan voetbal. Op de een of andere manier schept voetbal – voor mij althans – dus blijkbaar een band die je bij andere ervaringen (school, werk, hobbies) minder intensief beleeft. En wat interessant is, is dat juist bij voetbal andersdenkend een voordeel is. Want waar je bij de beleving van pak ‘m beet (pop)muziek, film, politiek, cultuur, etc. juist vaak zoekt naar een bevestiging van je eigen smaak en voorkeur, is het leuke van voetbal juist die discussie met vrienden die fans zijn van clubs die de jouwe niet zijn. Maar goed ook voor mij, want zoveel PSV fans ken ik niet…. Voetbal als olie.

Dichter bij huis zie ik het ook bij ons clupje. Zoals inmiddels wel bekend ben ik al heel lang niet meer actief lid, en kom ik nog slechts één of twee keer per jaar ‘op de club’. Maar als ik er dan een keer ben zou je denken dat het een wekelijkse aangelegenheid is. Voordat je je eerste kop koffie hebt weten te scoren heb je al gauw een half dozijn handen geschud en heeft er vanuit meerdere hoeken van de kantine een ‘Hé Ruud!’ geklonken; alsof het de gewoonste zaak is van de wereld. Maar dat is het natuurlijk helemaal niet! Voetbal als olie.

En zo was ook de tot stand koming van deze rubriek Vijfde Gevoelens, een schoolvoorbeeld van de band die dit mooie spelletje schept. Eén mailtje aan ondergetekende van Ruud Evers, die ik vervolgens doormail aan de mannen met wie ik het meest recent als ‘Vijfde Gevoel’ bij Wilhelmina SSS heb gebald (we hebben het nu over 1993!) en waarmee we elke zomer weer proberen samen te komen voor het Ouwe Rotten Toernooi. ‘Of we hier samen iets van kunnen gaan maken?’, en een zes of zevental mailt gelijk terug: ‘Rooster mij maar in, ik bedenk wel wat’. Voetbal als olie.