Column: Waarom doe jij zo?

‘Mietjes, we schoppen jullie dwars doormidden,’ siste het om ons heen. We liepen van de auto naar de kleedkamer. Ik moest met de C1 van Gorredijk tegen een club waar ze ons allang voor hadden gewaarschuwd. ‘Gajes,’ zeiden ze. In de bouwkeet zaten we met knikkende knietjes te wachten op de wedstrijd. Niemand durfde het te zeggen, maar iedereen dacht het: ‘We gaan naar huis, dan maar geen wedstrijd.’ Blijkbaar zit het in de voetbalcultuur, om te denken dat we dit soort dingen moeten tolereren.

Het moment schoot door mijn gedachten, toen ik vorige week terugreed van een bezoek aan twee Rotterdamse clubs in het zuiden van de stad. De aanleiding vormde het landelijke actieplan Veilig Sportklimaat. In dit deel van het land is er veel aan de hand. Met een aantal Kamerleden kreeg ik een kijkje in de keuken bij FC Maense (opgericht door Kaapverdianen) en RVV LMO (meer dan 20 nationaliteiten). Ik werd getroffen door de verhalen die ik hoorde. Zodra een van hun teams buiten Rotterdam speelt, is het raak. Een leider van een team onder de 7 vertelde hoe het eraan toegaat:

“Wanneer we buiten onze gemeente een wedstrijd moeten spelen, in een ‘blanke omgeving’, dan worden jongetjes van 6 en 7 jaar begroet met oerwoudgeluiden en roept het publiek teksten als: ‘Jullie gaan niet meer heel de auto in.’ In de dagen voor zo’n wedstrijd, geef ik mijn spelers instructies nergens op te reageren. Erboven te staan.”

De leider had tranen in zijn ogen.

Noem het naïef, dorps of provinciaals, maar ik was mij er niet van bewust, dat deze vorm van discriminatie, in deze mate, met zoveel onverbloemde haat, voorkomt in Nederland. Ik kom bij veel clubs in het land en er gebeurt ook weleens wat in de regio waar ik nu woon, maar het is kinderspel vergeleken met de verhalen uit de havenstad.

Daarom is het goed dat Minister Asscher, KNVB-voorzitter van Praag en honderden voetballers vanaf deze week massaal aandacht vragen voor het tegengaan van vreemdelingenhaat en homofobie op de Nederlandse voetbalvelden. Dit doen ze met de campagne ‘Zet een streep door discriminatie’. Toch ben ik bang dat het effect van deze beweging van korte duur zal zijn als anti-discriminatie niet op de allereerste plaats komt te staan van voetbalclubs in Nederland. Het is tijd voor een huisregel die iedereen begrijpt:

Respect voor de tegenstander én het publiek. Altijd.

Vervolgens is het aan de trainers, coaches en teambegeleiders om dit onvermoeibaar tussen de oren te krijgen van hun voetballers en alle betrokkenen. Mocht iemand toch nog over de schreef gaan, dan is er een bestuur dat vraagt: ‘Waarom doe je zo?’

Inderdaad.
Het is voetbal en we zijn allemaal voetballers.

Niks meer, niks minder.

Jan Dirk van der Zee is directeur amateurvoetbal KNVB. In zijn wekelijkse column bericht Jan Dirk over alles wat voetbal mooi maakt (en soms lastig) en geeft hij zijn kijk op het voetbal en het verenigingsleven. Reageren? Dat kan via jandirk.vanderzee@knvb.nl.

0