Op zaterdag 23 maart kregen wij de girls van Warnsveldse Boys op bezoek. Met negen punten uit vier wedstrijden waren zij koploper in onze competitie.
Gedreven en gebrand op een mooi resultaat hielden wij de volle 70 minuten controle over het spel. Hadden wij in voorgaande
wedstrijden nog wel eens een dip van tien tot vijftien minuten – waar de tegenstander gelijk van profiteerde door er één of twee in te leggen -, dit keer speelden wij van het begin tot het einde van de wedstrijd geconcentreerd en gaven wij nauwelijks kansen weg. Onze keepers (in de eerste helft Ellamijn; in de tweede helft Lizzy) hadden weinig te doen.
En wat ze te doen kregen, deden ze met verve. Achterin waren onze backs (Aniek, Lizzy en Suze) en onze voorstopper (Noa) scherp en kregen ze voortreffelijk rugdekking van onze laatste man, Eva. Op het middenveld wonnen wij de meeste duels en slaagden wij erin onze tegenstanders regelmatig uit te spelen. Kijara, Nieke, Quinty en Pomme waren fel en vonden elkaar en de voorhoede gemakkelijk.
Ondanks ons uitstekende spel kreeg de overwinning pas tien minuten voor tijd gestalte. Eerder ging zeker een half dozijn opgelegde kansen verloren. Een terugkerend euvel. Jikke ging alleen op de keeper af, maar lepelde de bal net naast. Quinty en Thalysha kwamen bij hun doorbraken op weg naar de keeper net dat beetje kracht tekort om nog doeltreffend te kunnen uithalen. En Fenna zat het bij haar afstandsschoten, haar handelsmerk, niet mee. Zelfs een penalty was aan ons niet besteed. In de eerste helft werd Kijara in een duel om de bal licht geduwd. Voor de scheidsrechter was dit voldoende om naar de stip te wijzen. Fenna vergat dit kadootje uit te pakken. Zij schoot recht op de keeper van Warnsveldse Boys af.
Na een vlotte combinatie tussen Pomme en Jikke op de linkerflank trok Jikke vanaf de achterlijn de bal bekeken terug op Nieke. Die twijfelde even, omzeilde eerst nog een tegenstander, voordat ze de bal hard en hoog tegen de touwen joeg. Hè, hè. Opluchting alom, op zowel het veld als de bank.
Je zult je tegenstander maar zó de baas zijn en niet winnen. Dan heb je gelijkgespeeld, maar voelt het als verliezen. Gelukkig voorkwamen we dat op het nippertje.