Voetbalnieuws

FC Zutphen MO15-1 in spannende stadsderby te sterk voor De Hoven

Na een geweldige wedstrijd vorige week tegen Victoria Boys was het vandaag tijd voor een ware stadsderby. De Hoven MO15-1 kwam op bezoek op ons sportpark. We speelden voor de verandering op trainingsveld 2. Dit omdat De Hoven een 9-tal is. Sinds vorig jaar kunnen verenigingen 9-tallen inschrijven als ze niet een compleet team kunnen inschrijven. Dit heeft als gevolg dat het veld aan beide kanten 5 meter wordt ingekort om het zo dicht mogelijk bij 11 tegen 11 te houden. Na de bespreking en warming-up stonden we dus met 9 speelsters in het veld en 7 wissels langs de kant. Niet ideaal, maar we konden tenminste voetballen. Om stipt half 11 klonk het fluitsignaal van de scheidsrechter en waren we onderweg om de ongeslagen status in stand te houden.

9 tegen 9 voetballen is in principe niet zoveel anders als 11 tegen 11. Je blijft nog steeds achter een bal aanrennen en probeert de bal tegen de touwen aan te jagen. Ondanks alle klachten van de meiden waren we wel erg fanatiek de eerste paar minuten. Er werd gecombineerd, bewogen zonder bal, maar we kwamen niet in de buurt van de goal van de tegenstander. Dit mede door het sterke verdedigen van De Hoven, maar ook gedeeltelijk door het niet zuiver genoeg inspelen van de bal in de laatste fase van de opbouw.

Na 7 minuten viel dan toch de 1-0. Door onoplettendheid van De Hoven kon Marley vrij doorlopen naar de goal van de tegenstander. zonder aarzelen schoof ze de bal in de korte hoek. Nog geen minuut later was het ook aan de andere kant raak. Na slap verdedigingswerk van onze kant wist een De Hoven speelster vrij door te lopen en vanaf een meter of 16 de bal in de goal te schieten. We waren hierdoor even van de leg. We controleerden de wedstrijd door de bal snel van voet naar voet te laten gaan, maar wisten onze kansen niet te verzilveren. Op het middenveld van onze kant was het knokken tegen de grote meiden van De Hoven en voorin was het vooral veel achter de bal aanlopen door het goede verdedigingswerk van de tegenstander.

Na 17.5 minuut was dan het moment om ons “2e elftal” in te brengen. Je zag dat dit verwarring met zich meebracht, maar ik had alle vertrouwen in de meiden dat ze zich snel aan zouden passen. Kort na het wisselmoment was het toch raak voor De Hoven. Rosalie had geen antwoord op een gemeen schot van de tegenstander en voor de 2e keer in deze fase stonden de meiden op achterstand. We verloren een klein beetje de spirit en hierdoor vergaten we druk te zetten op de tegenstander. Dit resulteerde in de 27e minuut van de wedstrijd in een 1-3 achterstand. Identiek aan de 1-2 was het weer een gemeen afstandsschot waar Rosalie geen antwoord op had, maar door het niet zetten van druk begon het eigenlijk al op de helft tegenstander. Als trainer zijnde kneep ik hem wel een beetje, want de meiden hadden nog niet met 2 doelpunten verschil achter gestaan. Het was zaak dit vast te houden tot aan de rust zodat we het plan nogmaals konden doorspreken om het om te kunnen draaien. Met wat kunst- en vliegwerk kregen we dit gelukkig voor elkaar.

In de rust was er nog geen vuiltje aan de lucht. Ondanks de achterstand had ik sterk het gevoel dat we het nog makkelijk om konden draaien. Ik probeerde de meiden het gevoel van de eerste 10 minuten terug te geven door de positieve punten aan te halen. We waren voetballend een stuk beter dan de tegenstander, maar het ontbrak ons in de laatste fase in de eerste helft aan scherpte voor de goal en we mochten wel feller de duels in. Onze meiden zijn soms nét iets te lief. Voor de 2e helft was het zaak om zo snel mogelijk de 2-3 te maken. Dit zou voor vernieuwde energie in de ploeg zorgen.

De 2e helft was nog geen minuut oud of de bal lag in het netje. Marley scoorde haar 2e van de dag en je zag de energie terugkomen in de ploeg. Er werd gestreden voor elke bal en we hielpen elkaar waar nodig. De Hoven wist niet meer waar ze het zoeken moesten. We drongen ze terug op eigen helft en creëerden kans na kans. Het duurde nog wel even voor de 3-3 viel, maar die kon niet uitblijven. Na goed voorbereidend werk wist Marlinde de bal in het lege doel te werken. Achterstand ongedaan gemaakt en nu: ”erop en erover”, dacht ik als trainer. Volgens mij vonden de meiden het nog niet spannend genoeg en lieten ze De Hoven nog een doelpuntje erin schuiven: 3-4 en dus weer op achterstand. De meiden lieten zich niet kennen en prikten snel de 4-4 in de goal: Na een goede opbouw van achteruit wisten we de bal achter de verdediging te leggen en Marley weg te sturen. Die faalde niet en scoorde zo de gelijkmaker.

Lang ging het spel op en neer. De Hoven kreeg nog enkele corners die gevaarlijk waren, maar we gooiden ons voor elke bal. Het spel golfde op en neer en eigenlijk was een gelijkspel verdiend geweest, maar 6 minuten voor tijd wist Lynn met een mooie solo langs de zijlijn de bal in de verre hoek te schieten. Dit was het punt waarop De Hoven brak. Door in de 2e helft 110% te geven en maar door te blijven gaan, sloeg bij hen de vermoeidheid toe. Het verzet was gebroken en in de laatste 5 minuten was het prijsschieten voor ons. Een minuut later was het namelijk Marley die de 6-4 binnen schoot. De Hoven kwam niet meer op onze helft en 3 minuten voor tijd wist Lynn haar 2e doelpunt van de wedstrijd te maken die identiek was aan haar 1e goal. In de laatste minuut was het Leonie die haar welverdiende doelpunt eindelijk te pakken had. Door sterk te blijven aan de bal en goed wegdraaien kon ze hem rustig in de lange hoek plaatsen. Hiermee was de wedstrijd gespeeld en handhaven we de ongeslagen status.

Deze wedstrijd kunnen we plaatsen onder het kopje “een wedstrijd om nooit te vergeten”. Derby’s zijn altijd speciaal, omdat je tegen veel bekenden speelt. Het haalt het beste in de speelsters naar boven en ze bleven elkaar pushen om het tempo hoog te houden. Wat een genot was het om naar deze wedstrijd te kijken, maar het heeft de trainer al een aantal grijze haren opgeleverd. Het was het wel allemaal waard, want je blijft ongeslagen. 1e eindigen in de 1e fase kun je bijna niet meer mislopen. Zaak is om volgende week de klus definitief te klaren tegen Oeken. De meiden zullen weer tot op het bot gemotiveerd zijn om de wedstrijd winnend af te sluiten.   De trainer.