Dag 8: einde trainingskamp en weer veilig thuis

Het was voor de spelers, begeleiding en supporters de dag van vertrek naar Nederland, na een prachtige en intensieve week. De bus vertrok om 9.15 uur uit Hochkrimml. Nadat het Zillertal was achtergelaten en de bus de snelweg opging waren er al diverse files. De reis duurde daarom ruim 15 uur. Iets voor 1.00 uur kwam de bus aan op Sportpark ’t Meijerink.

[ux_image id=”31504″ image_size=”original”]

[gap]

Een lange tocht, maar de jongens vermaakten zich goed

De bus had een dusdanige luxe dat er na deze drukke week goed uitgerust kon worden. Daarnaast moest er onderweg van chauffeur gewisseld worden. Dat duurde ruim een half uur, omdat ook de andere chauffeur op de heenweg in de file kwam te staan. De jongens vermaakten zich ondertussen op de parkeerplaats bij het benzinestation met een voetbalspel.

Veiligheid stond voorop

Een compliment moeten we zeker maken aan het adres van chauffeur Pim en zijn collega’s. Pim was de hele week bij ons en we moesten dagelijks naar beneden voor de training en voor de diverse oefenwedstrijden en andere georganiseerde activiteiten. De chauffeurs werden op de bergpassen met wisselende weersomstandigheden geconfronteerd, moesten vaak in het donker rijden en op de terug weg naar Nederland was het zeer druk. Zelf heb ik met respect naar hun verrichtingen gekeken. Deze mensen verdienen dan ook een dik compliment dat ze ons veilig en wel weer thuisgebracht hebben.

Een meer dan perfecte organisatie

We ondernemen nu voor het 3e jaar dit trainingskamp. Maar steeds staan we weer verbaasd over de perfectie organisatie. Er moet voor een groep van ca. 40 spelers, maar inmiddels ook ruim 10 vrijwilligers (organisatie, technische staf, medische verzorging, mediateam) en ca. 25 supporters heel veel geregeld worden. De organisatie verdient dan ook een geweldige pluim voor de wijze hoe ze dit organisatorisch en financieel tot stand brengen. Er vindt heet veel voorbereiding vooraf plaats. Maar ook in de week zelf moet er veel geïmproviseerd worden. Het weer is daar soms grillig. En men zit midden in het competitieprogramma die daar, door de snel invallende winter, veel vroeger begint dan bij ons. De organisatie bestaat uit 5 personen: Frank de Vries en Anton van der Kamp steken er heel veel tijd in. Maar ze worden bijgestaan door 3 spelers, namelijk David te Slaa, Joran van der Kamp en Jesse de Vries. Voor deze 3 jongens is het ook enorm intensief. De vaak zware trainingen en wedstrijden, maar ook de organisatie die om veel aandacht en improvisatie vraagt, zorgt ervoor, dat het voor hen niet bepaald een ontspannen week is. Daarom verdienen deze mensen een geweldig compliment en veel dank en respect.

De gastvrijheid in Oostenrijk

We verbleven in het Zillertal in het gebied Wald/Koningsleiten, op 1.700 meter hoogte in Hochkrimml, in het uitstekende restaurant Filzsteinalm met daar achter de Arena Jewel accommodatie. We kwamen vanuit het droge en geel geblakerde Nederland in een gebied dat een lust is voor het oog om te zien. We zagen door en door groene alpenweiden, prachtig onderhouden huizen, dorpen en steden, met heel veel bloemen. Alles is gericht op het toerisme. Daar is men ook van afhankelijk. En afhankelijkheid haalt vaak het goede en positieve in de mens naar boven. Je merkt dan ook dat men trots is op het gebied en de cultuur en ons daar graag deelgenoot van wil maken. Dat bleek ook uit de gastvrijheid en kwaliteit van het restaurant. Maar ook de accommodatie waar we verbleven. Het was meer dan uitstekend en aan ieder detail was gedacht om het de gasten naar de zin te maken. Daarom was het ook dit jaar weer een unieke belevenis. En dat zag je eveneens bij het Platzkonzert in het dorp Wald waar we donderdagavond waren. En een man als Steven van Beek, voorzitter van SC Wald, geëmigreerd vanuit Nederland, die alles in de gaten hield en er vrijwel bij iedere activiteit bij was.

De doelstelling van het trainingskamp

Natuurlijk gaan we er heen om fysiek fit aan de competitie te beginnen. Dat leverde vorig jaar op, dat we de eerste 12 wedstrijden de volle winst behaalden, echter aan het eind redden we het net niet, en dan worden wel de prijzen verdeeld. Maar ook wordt er gedaan aan een stuk teambuilding, en een stuk eigen verantwoordelijkheid. En die beide laatste punten zijn misschien nog wel het belangrijkste. Natuurlijk ontleen je plezier aan de wijze hoe je zelf functioneert. Maar je vormt met elkaar een team. En dan kan het ook plezier geven hoe de ander zich ontwikkelt en functioneert. En het mooie van teamsport is, dat je ook in slechte tijden elkaar bij staat, en oog hebt voor elkaar, als dat nodig is. En als er iets niet goed gaat, spreek elkaar dan niet aan vanuit de hoogte, maar ga naast de ander staan.

Tenslotte

Dit was het laatste dagjournaal. Ik heb jullie weer met veel plezier op de hoogte gehouden van de vele gebeurtenissen in deze week. Veel dank ook aan Ruud Evers en Hans ten Brinke, die alle verhalen met prachtige foto’s en beelden omlijst hebben.

Gerjan Nijland

6