Er is niks zo charmant als een scheenbeschermer!

De scheenbeschermer wordt bij meerdere sporten gebruikt om de scheenbenen van spelers te beschermen. In de oudheid werden scheenplaten gebruikt om de schenen te beschermen in gevechten.

“Het gevoel is weg” (regeltje van De Dijk)

Om je linker + rechterbeen is een scheenbeschermer een blok aan je been. Zelfs om je 3e been is dat stuk rubber geen prettige bijkomstigheid; laat staan bescherming. Zelfs niet in kleuren en smaken. Geel, rood, groen of de smaken drop, aardbei of azijn. Niettemin, je blijft er altijd een scheenbeschermers smaakje aan over houden. Tegenwoordig is het bijna bij alle sporten verplicht om scheenbeschermers te dragen. Zo ook bij het voetballen. In de toekomst zie ik scheidsrechters, grensrechters en de 4e man ook nog wel met scheenbeschermers rondlopen. En natuurlijk de VAR, bij een verkeerde/oververhitte beslissing.

Scheenbeschermers

Stan Valckx gebruikte bierviltjes onder zijn sokken, die hij de dag ervoor had mee gejat uit de kroeg. Het zat niet lekker, je vond je minder aantrekkelijk, ze zaten scheef, ze zakten naar beneden en je snelheid werd minder (tenminste dat dacht je).

Vroeger bij Wilhelmina SSS speelde ondergetekende toen het bijna verplicht was met een paar kartonnen reepjes met daaroverheen een omhulseltje van plastic om de boel bij elkaar te houden (zonder klittenband). Een veter onder + een veter boven. Deed je de veter te los dan kwamen ze scheef te zitten, of kregen ze ruzie met je enkel. Deed je ze te strak dan was je bloedsomloop de weg kwijt en dan kon het gebeuren dat je hoofd zo blauw werd dat het leek alsof je 3 dagen in de kroeg non-stop had zitten zuipen.

Meestal gooide je ze tijdens de wedstrijd van narigheid maar weg en hoopte je dat iemand ze had meegenomen. Later werden ze professioneler maar wonnen ze nog steeds niet de schoonheidsprijs. Alle kleuren van de regenboog zag je in de kleedkamer, inclusief een half sokje waar je in moest stappen. En ja ja, voorzien van klittenband die nog weleens op een vervelende manier in je beenharen ging zitten. Wat een ramp, je poot werd meteen een kilo zwaarder. In het begin van mijn carrière bij Wilhelmina SSS kon je gewoon nog zonder… voetballen. Vooral de eigenwijze linksbuiten en de ouderwetse nr. 10 wilden graag gezien worden met de sokken omlaag en het shirt uit de broek, maar zónder scheenbeschermers.

Hier die bal, je vond jezelf een einde GOSAH! (Haags). In Zutphen zeiden ze SHOWBAL! Later werden die krengen verplicht. Eerst noppen controle door de scheids en daarna… Heb je ze aan? Anders ga je maar vlaggen. ‘Hoi schatje, zal ik vandaag komen kijken? Nee laat maar, ga maar winkelen met je moeder’… Want je wilde niet gezien worden met die dingen.

De ketser

Iets te hoog op het scheenbeen, controle kwijt, ja hoor zonder pardon een eigen goal. Met hooghouden kon hij het ook vergallen. 201… 202… 206… op het randje van je scheenbeschermer; weg nieuw record.

En meuren die dingen. Ze stonken niet maar ze meurden. ‘Ma, kunnen de scheenbeschermers in de wasmachine?’ ‘Wat dacht je zelf? Je wast ze maar lekker zelf met de hand’. Dat deed je natuurlijk nooit en ze verdwenen weer ergens in een hoek of bij overmaat van ramp bleven ze gewoon weken en weken in je tas zitten.

Was er dan echt niks lelijkers of onaantrekkelijker dan de scheenbeschermer? Jawel, wollen beenwarmers bij dames in de jaren 80. De onderbeentjes tijdens de winter werden ietsje pietsje dikker. Roze, fluorescerend geel/groen of rood met witte stippen, om vooral niet op te vallen. Je kon er niet omheen. Laat staan doorheen kijken.

Voetballen deed ik in de jaren 70 vooral zonder scheenbeschermers bij Wilhelmina SSS te Zutphen. De jaren daarna bij Quick en Die Haghe in Den Haag voetbalde ik met scheenbeschermers. Ze zijn nooit mijn vriend geworden, laat staan mijn vriendin.

Peter Kiezebrink

(Ik voetbalde ongeveer 4 jaar met mijn vriendjes bij Wilhelmina SSS, in de periode 1975 t/m 1979 (ik kan er een jaar naast zitten). Mijn bijnaam was toentertijd Rensenbrink! Daarna vertrok ik naar Den Haag. Mooie stad achter de duinen. De Schilderswijk, Lange poten en het… )

[block id=”16399″]

[gap]

0