Vijfde gevoelens

Tegendraads

‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Uitdrukkingen zeggen vaak een hoop over de aard van een volk, en dit is er zo een die in Nederland lang erg gangbaar was. Inmiddels – gelukkig! – misschien wat minder, maar in de jaren ’60 en ’70 (hierover straks meer) zeker zeer nadrukkelijk.

Drie weken geleden overleed Frans Derks. Hij mocht de zeer gezegende leeftijd halen van 89. 90 was ‘m net niet gegund door onze lieve heer – Derks was katholiek – want hij zou 1 november jarig geweest zijn. Toen Frans Derks in 1967 scheidsrechter werd in het betaalde voetbal was hij een opzienbarende verschijning, en dat zou ie tot ver na zijn ‘pensioen’ in 1978 blijven. Wie Derks zegt, denkt aan een kort strak broekje, een wat pedant loopje, en – volgens de overlevering – weinig gele en rode kaarten. Het gerucht gaat dat ie ze soms niet eens bij zich had tijdens een wedstrijd.

Frans Derks was, zeker voor de tijd waarin hij actief was, tegendraads. En dat zal hem wellicht een flink aantal internationale wedstrijden hebben gekost. Want waar in die tijd de meer conventionele mannen als Charles Korver, Leo Horn en Jan Keizer volop de grens over mochten heeft Derks slechts één keer z’n paspoort in z’n sporttas hoeven stoppen: in 1974 floot ie Israel – Roemenië. Voor de meelezende jongeren zit hier een les in: als je een ‘gewone’ carrière maken wil, wees dan vooral niet tegendraads!

Maar waarom hebben we het hier in hemelsnaam over een scheidsrechter uit de jaren 70? Wel, onze Frans heeft namelijk ooit een keer op Sportpark Helbergen gefloten! De gelegenheid was het 50-jarig bestaan van Wilhelmina SSS in 1986 en Brabantse Frans mocht de leiding nemen bij een potje tussen het 1e van ‘Willemina’ en een Zutphens 11-tal. Voor de liefhebbers van de feitjes: de wedstrijd eindigde in een 2-1 overwinning, met goals van Ashwin Zwakke en wijlen Frank Bleumink. Volgens een van de spelers die er die dag bij was – Vijfde Gevoeler Frans Geschiere – had de heer Derks voor de wedstrijd al het een en ander genuttigd, was hij erg spraakzaam, en duurde de tweede helft aanzienlijk korter dan 45 minuten…

Wat mij echter vooral is bijgebleven is dat Derks arriveerde in een mooie Porsche. En dat hij deze recht ‘voor de poort’ neerzette. Denk dat als het hek toevallig open gestaan had hij ‘m zo naast het veld had neergezet. Kan me zo voorstellen dat vanaf dat moment alle zeilen moesten worden bijgezet om Dik Vosselman (of was het toen nog Jaap Marks?) af te leiden en ‘m vooral niet in de buurt van de poort te laten komen, want Dik of Jaap zou ongetwijfeld zonder aanziens des persoons de wagen persoonlijk hebben weggesleept. Gelukkig kwam het niet zo ver…

In de wetenschap dat van de spelers die toen meededen zeker de helft nog actief is binnen de club neem ik aan dat we in de reacties hieronder nog wel meer anecdotes zullen lezen over de wedstrijd. Kom maar op mannen! Maar sta mij toe dit verhaal te eindigen met een pleidooi voor tegendraadsheid. Doe juist niet gewoon, want het mag best een beetje gekker. Rust in vrede Frans!

Met dank aan Eric Hoff voor wedstrijdverslag 50 jaar Wilhelmina SSS