Vijfde gevoelens

Vriendschap is een illusie

Een keer trek je de conclusie
Vriendschap is een illusie
Vriendschap is een droom
Een pakketje schroot,
met een dun laagje chroom

Aldus Henk en Henk. Westbroek en Temming. Van het Goede Doel. Henk en Henk komen beide uit Utrecht en hebben dus nooit gevoetbald bij Wilhelmina SSS. En dat is jammer voor ze, want als ze dat wel hadden gedaan hadden ze deze tekst nooit geschreven.

Laten we even teruggaan naar eind jaren 70. Als je, zoals ondergetekende, woonde aan de noordkant van Zutphen, dan had je een aantal voetbalclubs op wandelafstand: Hercules aan de Damlaan, AZC aan de Deventerweg en zelfs Be Quick was in die tijd een club ‘in de buurt’. Even de ‘overweg’ over fietsen en je was op de Mars, de toenmalige thuishaven van de (ook toenmalige) voetbaltrots van Zutphen.

[ux_image id=”30624″ image_size=”original”]

[gap]

En toch werd dit ventje lid van Wilhelmina SSS… 25 minuten fietsen naar het Helbergen, 2 of 3 keer per week. Zelfs Sp Eefde was dichterbij! Almen misschien ook wel. En ik was niet alleen. Want op mijn lagere school (het woord basisschool was toen nog niet bedacht), de Prinses Julianaschool aan de Leeuweriklaan, zaten Peter, Peter en Peter, Ido, Bernd, Johan, Albert, Hendri, Jaap, Erik, Koert en Ronnie. En vast nog wel een paar die ik vergeten ben en allemaal zaten we op ‘Wilhelmina’. Op de Prinses Beatrix, Willem van Oranje en Prins Claus was het niet anders. Tsja, die verzuiling he?

Maar wat ben ik – tegenwoordig toch vooral atheist – blij met die verzuiling van toen. Want ik weet het zeker: zonder Wilhelmina SSS, zonder het Helbergen, zonder bidden op pupillenkamp en ga zo maar door, had mijn leven er anno 2022 vast heel anders uitgezien. En dat is juist deze week weer even heel erg zichtbaar. Zaterdag is het Ouwe Rotten Toernooi en dat betekent dat we weer even in de kleedkamer zitten met die mannen die elkaar al ruim 40 jaar kennen… 40 jaar! 40 jaar waarin we elkaar in meer of mindere mate in de gaten zijn blijven houden, sommige meer, sommige minder. Maar we zijn elkaar nooit uit het oog verloren. En ik kan garanderen dat vanaf de eerste minuut op die houten bankjes het weer ouwe jongens krentenbrood is.

En dat is absurd bijzonder. Om een waslijst aan redenen. De meesten van ons wonen al jaren niet meer in Zutphen. Sjakie al niet meer sinds ie 10 was, en Kies verhuisde al naar Den Haag toen z’n eerste okselhaartjes nog moesten gaan groeien. Sterker nog: eentje schijnt zelfs in het buitenland te wonen! Op een paar uitgezonderd waren de ‘voetbalcarrières’ kort. Hans verdween op z’n 18e naar Israel en daarna naar Amsterdam. En van de rest ging een groot deel of ergens ‘in den lande’ studeren of verdween om andere redenen. Zo weet helemaal niemand, Richard zelf incluis, hoe lang Richard Mieck (volledige naam: Mieck von Hoffenheim tot Wereldstad zum Bismarck nach Insbruck und umwelt und Zuweiter) eigenlijk lid is geweest van de CVV. En toch, elke keer als we deze halve Indo weer treffen is daar de hartelijke omhelzing en – niet onbelangrijk – gooit hij zijn in de laatste voetbalmode geklede lichaam in de baan van elk schot. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Maar dat doen we niet, want een Vijfde Gevoelens moet op één A4tje passen, en dus laten we het hier even bij. Zaterdag is het weer zover. Dan staan deze jonge goden, inmiddels allemaal de 50 gepasseerd (jij toch ook inmiddels Johan?), en in een gevarieerde staat van fitheid, weer op het veld. Een enkeling in een ‘coachende capaciteit’ (maak daarvan wat je wilt), maar allemaal even enthousiast. Nou ja, niemand natuurlijk die zo enthousiast zal zijn als ‘Tuur’ Isselman. Maar ook dat was 45 jaar geleden op het Helbergen al niet anders.

Vriendschap is GEEN illusie.

We hebben er zin in! Tot zaterdag.