Vijfde gevoelens

De oBstelling

Want wie A zegt, moet ook B zeggen!

Eigenlijk wordt dit dus deel 1 van een paar verhalen over het fenomeen ‘de opstelling’, met namen, rugnummers en karakteristieken. Te beginnen met de B van…. Basis? Neen, dat komt later wel.

[ux_image id=”27526″]

[gap]

De B van Bank… of B-selectie zo u wil. Wat op zichzelf natuurlijk een contradictio in terminis is, want ook de B-selectie beschikt over een Bank. Mogelijk is dat de C-selectie, of B2..? Maar terzake…

Als je team met een man of 16 op pad ging waren er dus 2 de klos. Buiten de Basis dus op de Bank. Het zou kunnen zijn dat ik stiekem met zoveel wedstrijden meedeed omdat ik regelmatig op de B zat, maar volgens mij deden we tot op vrij hoog niveau netjes rouleren, dacht ik. Was althans het idee. Al weet ik echt niet meer of Hans, Tuur of Wim wel eens op de B plaatsnamen, eigenlijk. Aan de kiep ging het vast voorbij. Met een beetje pech was je ook aan Beurt om te vlaggen. Al was mijn allesverzengende eerlijkheid de perfecte manier om daar snel een einde aan te maken. Krijg je Boze Blikken… en ‘Waarom vlag je niet?!’… ‘Sja, omdat jullie te laat stappen’… of ‘Het was gewoon een goede pass’… Leuk zo’n hobby en tijdverdrijf op zaterdag.

Balen dan dus. Met hoofdletter B op die B. OBstructie van je waardering toch? Je zou er oBstinaat oBsessief van worden. Een goede Bank, spelers voor de kleedkamer, hoort men wel zeggen. Het kon een lange zaterdag worden in ieder geval dan. Nog ergens de B vullen bij een ander team, of hele of halve wedstrijden nog. Mee naar Apeldoorn nog om 15.00 uur en op onze velden werden bovendien nog potjes gespeeld om 16.30 uur. Dat kon flink gaan schemeren of oogverblindende blikken tegen de zon in opleveren.

De oBstellingspraktijk herinner ik me vooral nog zo: via ons oranjegekafte weekjournaal, ergens midden in de zomer, op de hoogte gesteld worden van het elftal waarvoor je dat jaar was uitgekozen! Ik besefte me overigens onlangs weirdly dat onze Ruud, als bezorger aan ook mijn deur, er dus eerder op de hoogte was dan ik. Nou ja, lang leve de lagere senioren zou ik zeggen. Daar regelneeft zich dat vanzelf wel.

Soms ging het wat suBtieler qua selectie.

Elke winterstop was er De Nacht Van Zutphen en overdag het junioren zaalvoetbaltoernooi met alle Zutphense clubs. Altijd een heel spannend spektakel met een hoop volk op de been. Omdat het toen inderdaad nog echt winter met sneeuw enzo was Boomers, trainden we al een paar keer in een gymzaaltje. 3 tegen 3, scoren tegen de rug van de kast, Blop is goal. Maar we speelden niet met het hele elftal dus… en dat jaar zat ik dus niet in onze selectie… volgens de B. Gezien de wél geselecteerden, althans minstens 1, snapte ik daar helemaal niks van. B..b..b..boos was ik!!

Ik heb geen idee of de Brand in de oude Hanzehal ooit officieel is opgelost.? Maar heeft u ooit het gevoel gehad dat een hartgrondige wens op een totaal onnavolgbare manier wel uitkwam? Ik wel dus. Het toernooi ging dus niet door.. Omdat we het niet geloofden zijn we even bij de nog smeulende en walmende hal gaan kijken, echt waar! We hebben vast gezellig gekaart, gekeud en wat andere leut gehad die dag. Ik was er Best wel Blij mee. In de vernieuwde Hanzehal mocht ik de volgende jaren wel spelen. Volgende keer vertel ik hoe onze toch best goeie keep Martijn daar stond te Beven voor een kanon in groenwitgestreept, met zo’n kleine heerlijke stuiterBal.