blok-oranje-rood

David tegen Goliath, FC Zutphen MO13-2 – SVGG MO13-1

blok-oranje-rood

Uiteindelijk toch nog gelukt. De overstap van MO11 naar MO13 liet even op zich wachten, maar het is geregeld. I.v.m. te veel dispensatie spelers en het feit dat de trainers slecht sliepen, omdat ze het wedstrijdformulier elke keer moesten vervalsen, deed ons besluiten om een leeftijdsgroep omhoog te gaan.

Nadat dit woensdag bekend werd, bleek ook dat we zaterdag gelijk mochten aantreden tegen SVGG uit Megchelen (niet uit België). Dit klinkt best Duits en het scheelt niet veel of het was ook een Duitse plaats geweest. Gelukkig speelden we vandaag thuis en konden we uitslapen. Het zag er namelijk naar uit dat we al onze thuiswedstrijden om 08:30 moesten gaan spelen, maar hier heeft onze leidster even een stokje voor gestoken. Ik vermoed dat Aukje erg van uitslapen houdt.

Onze leidster regelde zelfs nog even snel een scheidsrechter. Willem bedankt voor het fluiten.

Op de fatsoenlijke tijd van 10:30 mochten we weer op het hoofdveld onze wedstrijd gaan spelen. Het team waarvan wij dachten dat het de tegenstander van de MO17 was bleek onze tegenstander te zijn. Met een vijftal meiden die groter dan onze moeders zijn, in sommigen gevallen zelfs vaders, en benen waar een gemiddelde topsporter jaloers op zou zijn.

Met de motivatie dat grote meiden minder wendbaar en minder fel zijn, slikten ze een keer en ging de knop om. We zouden ze wel eens even laten zien waar kleine meisjes toe in staat zijn.

Met de terugkomst van Danisha hebben we nog meer voetbal in het team gekregen. Bovendien heeft vandaag Marlinde, onze nieuwe aanwinst, ook haar eerste wedstrijd gespeeld. Ze deed dit hartstikke goed en laat zien dat ze conditioneel een aanwinst is voor het team. Over conditie gesproken, dat hadden we vandaag wel nodig. Het nadeel van grote meiden is namelijk dat ze lange benen hebben en met deze benen kunnen ze grote stappen zetten. Onze meiden hadden het daar zwaar mee, maar niemand liet haar ‘koppie’ hangen en ze gingen er allemaal voor.

Met schoten zo hard als kanonskogels nam de tegenstander Imke onder vuur, maar gelukkig is Imke niet zo maar een keeper. Ze is namelijk de allerbeste keeper. Je zag de tegenstander gefrustreerd raken. Helaas kwamen we toch op 0-1 achter.

Na een goede pass van Lynn H. op Lynn O. wist die laatste met een zacht, maar geplaatst, schot de 1-1 te maken. Hoe het scoreverloop verder precies was weet ik niet meer. Danisha maakte nog wel onze tweede goal en liet daarmee zien dat ze het scoren niet verleerd is.

Verder waren de duels tussen het kleinste meisje (Lieke) en één van de grootste meiden op het veld erg leuk om te zien. Lieke wist zelfs met een schouderduw het meisje op de grond te werken. Blijkt maar weer dat je niet bang hoeft te zijn voor grote meiden.

Ondanks dat we 2-7 verloren hebben, vond ik dat we beter voetbalden. Op kracht en conditie hebben we het misschien verloren, maar op het gebied van voetbal en inzet waren wij beter.

Het was een goede les en die nemen we mee naar onze volgende wedstrijd.

Tot volgende week.

Een trainer

Vind ik leuk 0