“De Zutphense muur”

SVGG MO13-1 – Fc Zutphen MO13-2 1-1

Na een weekendje te mogen uitslapen was het eindelijk weer tijd om te voetballen. We moesten om 7:50 verzamelen en dat was, voor de meesten, ongebruikelijk vroeg. Niet iedereen wist die tijd te halen en de gebruikelijke smoezen werden gebruikt….”moest nog even tanken.” Uiteraard trapt niemand daar meer in. Gelukkig houdt Aukje, onze leidster, overal rekening mee en ze had daarom een veilige marge ingebouwd.

Vandaag moesten we afreizen naar Megchelen en voor diegene die niet weten waar dat ligt volgt nu een lesje topografie. Trainers houden er nu eenmaal van om iemand de les te lezen.

Megchelen is een plaatsje van 1020 inwoners en er schijnt iets mis mee te zijn. Zoals je op het onderstaande plaatje kan zien wil Duitsland het niet hebben of Nederland juist heel graag. Waarom ze de grens niet doorgetrokken hebben…???

Dat het dicht bij Duitsland ligt werd al gauw duidelijk door alle welkomstboodschappen van Duitse telefonieproviders toen we in Megchelen aankwamen. Blijkbaar waren we mooi op tijd, we waren namelijk zo op tijd dat we het alarm op het complex lieten afgaan. Gelukkig konden we de polizei overtuigen dat het enige wat we vandaag wilden stelen drie punten zouden zijn.

Met de thuisnederlaag in ons achterhoofd (2-7) wisten de meiden dat ze vandaag nog meer strijd zouden moeten leveren, want dit zou niet nogmaals gebeuren. Het was mooi om te zien dat er totaal geen angst of ontzag voor de grote meiden van de tegenstander was, ondanks dat de tegenstander af en toe behoorlijk fysiek speelde.

De opdracht, laat de tegenstander niet schieten, werd goed opgevolgd. De grote meiden van de tegenstander hadden namelijk één gevaarlijk wapen en dat was het harde schot. Met gevaar voor eigen benen wierpen de meiden zich in sommige gevallen voor het schot. Eerlijk is eerlijk, de tegenstander was meer in de aanval en heeft de betere kansen gehad. Ik kan wel zeggen dat onze verdediging, inclusief keepster, voor ons vandaag het punt heeft gewonnen. Het stond daarom in de rust nog 0-0. Toch hadden wij ook nog enkele kansjes de eerste helft. Een schot van Danisha vloog richting kruising, maar werd door de grote keeper knap tegengehouden. Sommigen hadden hem al geteld.

Na de, inmiddels vertrouwde, stroopwafel en de lovende woorden van de coaches begon de 2e helft. Helaas wist de tegenstander na 5 minuten toch eindelijk een gaatje te vinden in onze verdediging en met een hard schot Imke te passeren. 1-0.

De meiden lieten het kopje niet hangen en bleven gewoon voetballen, want wat ze qua fysiek te kort kwamen maakten ze goed door inzet en voetbal. Er werd af en toe goed gecombineerd en dat zorgde er ook voor dat Danisha de gelijkmaker kon maken 5 minuten na de 1-0. 1-1.

De rest van de wedstrijd bestond voornamelijk uit het wisselen van moegestreden meiden en billenknijpen van de coaches en het meegereisde publiek. Uiteindelijk was daar het bevrijdende eindsignaal en hadden we het zuurverdiende punt binnen.

Alweer een mooie prestatie van de meiden en één van de beste wedstrijden van het seizoen.

Nou vooruit…nog één les. “Je hoeft een wedstrijd niet te winnen om een winnaar te zijn.”

Tot volgende week.

Een trainer

0